معنی قزل گوبی - جستجوی لغت در جدول جو

قزل گوبی(قِ زِ)

لغت نامه دهخدا

(قِ زِ)

دهی جزء دهستان خروسلو از بخش گرمی شهرستان اردبیل واقع در 18 هزارگزی شمال گرمی و 16 هزارگزی شوسۀ گرمی اردبیل. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و گرمسیر است. سکنۀ آن 18 تن. آب آن از چشمه و محصول آن غلات. شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قزل گنبد

(قِ زِ گُ)

دهی از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد واقع در 47 هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 22 هزارگزی باختر شوسۀ بوکان به میاندوآب. موقع جغرافیایی آن معتدل مالاریایی است. سکنه 156 تن. آب آن از رود خانه مهاباد و محصول آن غلات، چغندر، توتون، حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قزل سوری

(قِ زِ شِ)

دهی از دهستان چالدران بخش سیه چشمۀ شهرستان ماکو واقع در 22 هزارگزی شمال باختری سیه چشمه و7 هزارگزی خاور شوسۀ سیه چشمه به کلیساکندی. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و سردسیر سالم است. سکنۀ آن 1500 تن. آب آن از چشمه و کوهستان و محصول آن غلات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

غزل گوی

(بُ چَ / چِ کَ / کِ)

آنکه غزل گوید. غزل سرا. غزلخوان. غزل پرداز. و کنایه از مطرب است. (آنندراج) :
گر حور زره پوش بود ماه کمان کش
گر سرو غزلگوی بود کبک قدح خوار.
رودکی.
بوسه ای از لب تو خواهم و شعر از لب تو
که شکربوسه نگاری و غزلگوی نگار.
فرخی.
من غزلگوی توام تا تو غزلخوان منی
ای غزلگوی غزلخوان غزلخواه ببال.
فرخی.
خردمندی که از رایم خبر دارد ز ایمائی
غزلگویی که مرغان را به بانگ آرد به آوایی.
فرخی.
گرنه بیدل گشت بلبل چون کند چندین خروش
ورنه عاشق گشت قمری چون کند چندین فغان !
بوستان اکنون چو بزم خسروان آراسته
و اندرو بلبل غزلگوی است و قمری مدح خوان.
امیر معزی (از آنندراج).
بلبل بر شاخ گل هنوز غزلگوی
فاخته در بوستان هنوز به فریاد.
سروش اصفهانی

لغت نامه دهخدا

هزل گوی

(رَ زَ)

هزل گو. رجوع به هزل گو شود

لغت نامه دهخدا

غزل گوی

سرود گوی رامشگر

فرهنگ لغت هوشیار

هزل گوی

تماخره گوی یاوه داری

فرهنگ لغت هوشیار

معنی قزل گوبی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما